من همیشه آدم دوم زندگی دیگرانم. همیشه اولین آدم زندگیشان کس دیگری بوده است؛ من هیچ وقت عجله ندارم برای رسیدن، برایم مهم نیست چندمین نفر باشم، با اینکه اول نبودن آزارم میدهد؛ همیشه دلم میخواهد به بهترین نحو ممکن باشم و وقتی که دیگر نتوانم در حد توانم بهترین باشم؛ وقت رفتن می رسد. و لحظه ی سخت برایم زمانی ست که مجبور باشم چندین نفر را باهم ترک کنم.