منم آن رود روان!

دلمان جنگل میخواهد :|
همین

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

آدم ها می میرند، اما اشیا باقی می مانند و این دیوانه کننده است. مثل پیراهن برادرم که توی کمدم نگهش داشته ام و هنوز بعد از این همه مدت بوی عطر تنش را می دهد.

مثل دسته چک پدربزرگ که پدرم هنوز هم لابه لای مدارک مهم نگهش داشته است.

مثل دفتر خاطراتمان با مژده که توی کتابخانه به من دهن کجی میکند.

مثل آخرین پیام او روی گوشی ام:«مراقب خودت باش.خداحافظ» که هیچ وقت نتوانستم پاکش کنم.

کاش وقتی می خواستند بروند هیچ نشانی از خودشان باقی نمی گذاشتند و همه چیز را با خوشان می بردند. همه چیز را...

گفت مرا که وای تو...

آدم به چه چیزهای ساده ی عجیبی خو میگیرد
به حضور گاه و بی گاه خاطره ای...

اوج غم این قصه همین جاست

فقط روزای خوب میگذرن،

روزای بد هنوز همونجان که بودن...

تو با خرمن مویت چه کردی؟

آرایشگر موهایم را کوتاه می کند

در آیینه

هنوز داری آن ها را میبافی...

#ساره دستاران

نجیب باش!

مثل اسب باش
نجیب!
صدات در نیاد
چیزی نخواه
چیزی نفهم
فقط بدو!
تا جایی که جون داری بدو...




حتی اگه اسب بودی یه اسب اصیل باش و زیبا.

تو چه جوری غم این خستگی از یادت رفت؟

خستم، کار سختی نکردم ولی کلی چیز سنگین رو هی با خودم میکشم این ور اونور

یه عالمه نفرت نسبت به آدمایی که هیچ وقت دوسم نداشتن و هرجور تونستن اذیتم کردن

یه عالمه دوست داشتن آدمایی که کلی حس خوب بهم میدن، کنارمن، کمکم میکنن

یه عالمه حسرت کارایی که تا الان میتونستم بکنم و نکردم

یه عالمه حسرت کارایی که الان باید بکنم و نمیتونم بکنم

یه عالمه رویا و آرزو که ریختم تو سرم و هی هر روز بزرگ و سنگین تر میشن

کلی بغض که هربار یه جوری جلو ترکیدنش رو میگیریم

یه عالمه فکر...

آخ اگه بدونی این فکرا چقد سنگینن، چقدر اذیت میکنن، چقد جا میگیرن

چقدر با چیزی که باید زندگیمون باشه فاصله داریم

چقد با چیزایی که حقمونه داشته باشیم فاصله داریم

آرزوهامونو بستن به یه چوبو و جلومون آویزونشون کردن

هرچی میدوییم که بگیریمشون دستمون بهش نمیرسه

اونام باهامون حرکت میکنن

حل میشوم توی سوال بی جوابی که...

بدترین حالت ممکن اینه که بخوای داد بزنی

بگی پیشم بمون، الان به بودنت احتیاج دارم.

لبخند بزنی بگی برو عزیزم، مراقب خودت باش.

ا.س.م

یه خاطره بد از یه اسم
میتونه تو رو از همه ی آدمایی که اون اسم رو دارن متنفر کنه...

رنگ عقیق چای

امروز به طرز عجیبی همه چیز به نظرم قشنگ تر بود،

چقدر دلم میخواست تو توی رخت خواب بودی و من میرفتم چای دم میکردم،

صبحونه رو آماده میکردم و میومدم سراغت.

.

.

.

دوتا چای خوش رنگ میریختم و همینطور که لقمه میگرفتم و میدادم دستت

هی برات حرف میزدم

توام همش میخندیدی و نگاهت بین چشم ها و لب ها و دستام حرکت میکرد

آدم مگه چقد میتونه زن بودنش رو پشت لاکای قرمزش مخفی کنه، اگه تو نباشی که من باهات روزامو شروع کنم؟

- جانی و جهانی